اثربخشی مدل مشارکت پرسنل پرستاری بر کارآیی آموزش بالینی دانشجویان پرستاری

مقدمه: آموزش بالینی یکی از اجزای اصلی برنامه‌های دانشجویان پرستاری می‌باشد و عدم کسب توانمندی‌های لازم در این حیطه از مشکلات دانش‌آموختگان این رشته تحصیلی است. بر همین اساس، ضرورت استفاده از روش‌های نوین آموزشی برای ارتقای کیفیت آموزش بالینی بیش از پیش دارای اهمیت می‌باشد. یکی از این راهکارها استفاده از روش مشارکت پرسنل پرستاری در امر آموزش بالینی است. این پژوهش درصدد شناسایی اثربخشی این روش بر کارآیی آموزش بالینی بر دانشجویان پرستاری و کاربرد نتایج در جهت حل مشکلات آموزش بالینی صورت گرفته است. روش: در این پژوهش تجربی، 40 نفر از دانشجویان پرستاری دوره کارآموزی عفونی به صورت تصادفی به دو گروه 20 نفره آزمون و شاهد تقسیم شدند. گروه آزمون روش مشارکت پرستاری و گروه شاهد آموزش‌های روتین را دریافت کردند. در پایان دوره کارآموزی مهارت‌های بالینی دانشجویان با استفاده از چک لیست بررسی گردید. به منظور تجزیه و تحلیل داده‌ها از آمار توصیفی جداول توزیع فراوانی مطلق و نسبی، میانگین و انحراف معیار و جهت بررسی ارتباط بین متغیرها، از آزمون t و از نرم‌افزار SPSS v.16 استفاده شد. یافته‌ها: در این مطالعه، پژوهش در دو گروه آزمون و شاهد از نظر مشخصات دموگرافیکی همگن بودند. در این پژوهش سنی شرکت‌کننده‌ها 87/19، 65% مؤنث و 5/92% مجرد بودند. همچنین گروه آزمون در مهارت‌های بالینی از قبیل مهارت در دادن دارو، ارتباط با بیمار، رعایت نکات ایزولاسیون و پانسمان نمره بیشتری نسبت به گروه شاهد کسب نموده و اختلاف معناداری با گروه شاهد داشتند (05/0>p). نتیجه‌گیری: در روش مشارکت پرسنل پرستاری، فراگیران در داخل گروه و بین گروه، با یکدیگر ارتباط برقرار می‌کنند و همکاری، اعتماد به نفس و درک آن‌ها افزایش می‌یابد و میزان یادگیری با این شیوه بیشتر و کسب مهارت‌ها بهتر از کارآموزی روتین است. لذا اجرای این روش به شکل گسترده در حرفه پرستاری و دیگر رشته‌های علوم پزشکی توصیه می‌گردد.